In oktober 2025 reisde ik, Trine van de afdeling Marketing, voor het eerst naar Japan. Meestal ben ik degene die deze introducties schrijft bij de avonturen van mijn collega’s op verschillende bestemmingen wereldwijd. Maar dit keer was het eindelijk mijn beurt. Een reis naar Japan biedt zoveel indrukwekkende ervaringen dat het lastig is om te kiezen wat echt opvalt. Voor mij was het vooral het verhaal van Hiroshima dat ik graag wilde delen.

Tijdens een reis door Japan word je voortdurend omringd door historische bezienswaardigheden, die elk een stukje bijdragen aan het rijke verhaal van het land: verhalen over shoguns, samoerai en keizers uit vervlogen eeuwen, machtsverschuivingen tussen Kyoto en Edo (het vroegere Tokyo) en de hoofdpersonen uit legendarische conflicten die het land gevormd hebben.
Vanaf het eerste moment dat ik aankwam in Hiroshima, maakte deze plek diepe indruk op mij. Misschien kwam het deels door het heerlijke weer, of doordat ik zo makkelijk van het station naar het hotel kon komen – ondanks mijn zware koffer. Alles lijkt nu eenmaal zonniger als het weer meewerkt.

Hiroshima heeft uiteraard een aantal “klassieke” trekpleisters, zoals het schilderachtige Itsukushima-schrijn op het eiland Miyajima, het Hiroshima-kasteel en de elegante Japanse tuinen van Shukkeien.
Toch staat de stad vooral bekend als de plek waar de eerste atoombom ooit op een bewoonde stad werd afgeworpen.
6 augustus 1945. Een datum die op talloze plekken in de stad te vinden is.

In het Hiroshima Peace Memorial Park ziet u nog gebouwen die de bombardementen voorafgingen, zoals de Atomic Bomb Dome. Deze koepel overleefde de aanval gedeeltelijk doordat hij van beton was gebouwd, in tegenstelling tot de vele houten gebouwen die zijn verwoest en nu niet meer bestaan. Tegenwoordig staat de koepel als monument overeind en geeft hij een indruk van hoe het er ooit uitzag, vóórdat de muren instortten en het puin de grond bedekte.

Maar de verhalen blijven niet alleen levend door gebouwen en monumenten, maar vooral dankzij de mensen die vandaag de dag in Hiroshima wonen.
Onze gids in Hiroshima was een jonge man van 28, die zich ‘Kane’ noemde, omdat hij dacht dat we zijn echte naam lastig zouden vinden om uit te spreken. Kane is geboren en getogen in Hiroshima en zijn inmiddels 90-jarige grootmoeder woonde op een van de vele eilanden van Hiroshima toen de bom viel.

Stelt u zich eens voor dat u die gebeurtenissen van zo dichtbij meemaakt – en dat u ervoor zorgt dat deze verhalen van generatie op generatie worden doorgegeven.
Wat mij het meest is bijgebleven uit Hiroshima zijn vooral deze persoonlijke verhalen.
Dit jaar (2025) is het 80 jaar geleden dat de aanval plaatsvond, maar de verhalen blijven onverminderd relevant.

Het museum in het park vertelt veel van deze verhalen – over de mensen die het overleefden en over de velen die het niet overleefden. Zelf raakten vooral de verhalen over de kinderen mij het meest. De aangrijpende beelden van verbrande driewielers en kinderen die huilend om water smeekten, lieten een blijvende indruk achter.

Het verhaal van Sadako Sasaki is uitgegroeid tot een symbool van hoop en vrede. Sadako overleed aan leukemie, veroorzaakt door straling, tien jaar na de aanval. In het ziekenhuis vouwde ze origami-kraanvogels, geïnspireerd door de legende dat wie er 1.000 vouwt, een wens vervuld krijgt. Sadako’s wens was te genezen en vrede in de wereld. Haar klasgenootjes zamelden later geld in voor het monument dat nu in het park staat: het Kindervredesmonument, waar Sadako bovenop staat afgebeeld met een kraanvogel in haar hand.

Sadako’s verhaal is slechts één van de vele die u in het museum kunt beleven. Ik vertrok met tranen in mijn ogen en een brok in mijn keel, maar vooral met een waardevolle ervaring die ik voor geen goud had willen missen.
Hoewel mijn reis naar Japan vol zat met adembenemende tempels, indrukwekkende natuur en stadsstraten verlicht door neonreclames, raakten de verhalen die ik hoorde in het Vredespark en het museum mij het meest.
Deze verhalen herinneren ons eraan waar wij als mensen onze aandacht op zouden moeten richten en benadrukken hoe belangrijk het is om van het verleden te leren, zodat zulke gebeurtenissen niet nog eens plaatsvinden.
/Trine
TourCompass – Van toerist naar reiziger